ایزو (ISO) مخفف عبارت International Organization for Standardization به مفهوم سازمان بینالمللی برای استانداردسازی است.
در حال حاضر، این سازمان بینالملی متشکل از یک شبکه از مؤسسات استاندارد ملی در ۱۵۷ کشور دنیا است، که بر پایه یک مرکز در هر کشور و یک مرکز اصلی در شهر ژنو – سوئیس- فعالیت میکند که وظیفه هماهنگی مراکز مختلف را برعهده دارد.
امروزه رعایت استانداردهای ایزو در تولید و عرضه محصولات و خدمات از چنان اهمیتی برخوردار است که در عرصه تجارت جهانی، استانداردهای ایزو شرط اولیه در داد و ستدهای بینالمللی قرار گرفته است.
گام ۱: پاس کردن الزامات استاندارد برای اخذ گواهینامه ایزو
استانداردهای ایزو و راهنماهای مربوطه به این استانداردها دارای بندها و الزاماتی هستند. مثلا استاندارد ایزو ۹۰۰۱:۲۰۰۱۵ که به ایزو مدیریت کیفیت شناخته می شود دارای ۱۰ بند اصلی است که هر بند اصلی شامل چند بند فرعی است.
گام ۲: تعیین یک مرجع صدور ایزو (CB) معتبر تحت اعتبار یک مرجع اعتباردهی (AB) معتبر
بعد از اینکه الزامات و روش های اجرایی لازم برای بندهای استانداردها مورد نظر ایجاد شد. شرکت آماده ممیزی و بررسی می گردد. در این مرحله بسیار مهم است که صدور گواهینامه ایزو از یک مرجع صدور (CB) معتبر صورت پذیرد. یک مرجع صدور معتبر خود باید تحت اعتبار نهادهای بالادستی معتبر نظیر IAF و یا ASCB باشد.
گام ۳: ممیزی های مراقبتی پس از اخذ گواهینامه ایزو
بر طبق الزامات سازمان جهانی استانداردسازی، گواهینامه های صادره ISO به مدت سه سال معتبر می باشند اما برای سال دوم و سوم شرکت های دریافت کنند گواهینامه ایزو باید مورد بررسی مجدد و در اصطلاح ممیزی مراقبتی قرار بگیرند.